Pag-unawa Sa Colonial Mentality Ng Mga Pilipino

Guys, pag-usapan natin ang isang bagay na medyo malalim pero sobrang importante sa pagkakakilanlan natin bilang mga Pilipino: ang "colonial mentality." Madalas nating marinig 'to, pero ano nga ba talaga ang ibig sabihin nito, at paano ito nakikita sa pang-araw-araw na buhay natin? Ang colonial mentality kasi, parang anino 'yan na sumusunod sa atin kahit tapos na ang pananakop ng mga dayuhan. Ito yung paniniwala, na kadalasan ay hindi natin namamalayan, na mas maganda, mas mataas, o mas dapat pagkatiwalaan ang mga bagay na galing sa ibang bansa, lalo na sa Kanluran, kumpara sa sarili nating gawa at kultura. Nakakagulat isipin, 'no? Pagkatapos ng ilang daang taong pamamahala ng mga Espanyol at Amerikano, tila may naiwan pa ring mga bakas ng paghanga natin sa kanila, sa kanilang mga produkto, sa kanilang mga ideya, at minsan, pati na rin sa kanilang hitsura. Hindi naman sa masama ang paghanga sa iba, pero kapag ang paghanga na 'to ay nauwi sa pagmamaliit o pagbalewala sa sarili nating mga kakayahan at produkto, doon na pumapasok ang problema. Ito yung tinatawag na internalized oppression, kung saan tayo mismo ang nagpapababa sa sarili natin dahil sa impluwensya ng kolonyalismo. Sa article na 'to, sisirin natin ang tatlong konkretong sitwasyon kung saan kitang-kita ang colonial mentality sa ating lipunan. Tignan natin kung paano ito nakakaapekto sa ating pagtingin sa sarili, sa ating ekonomiya, at sa ating kultura. Halina't mas maintindihan natin ang ating sarili at kung paano tayo makaka-move forward bilang isang bansang may sariling pagkakakilanlan at pagmamalaki. Ito ay hindi para manghusga, kundi para magbigay-liwanag at magsimula ng mas malalim na pag-uusap tungkol sa ating pagka-Pilipino.

Tatlong Sitwasyon na Nagpapakita ng Colonial Mentality

Okay, guys, ngayon naman ay dumako tayo sa pinaka-importante: ang mga konkretong halimbawa kung saan lumalabas ang colonial mentality sa ating mga Pilipino. Mahalagang maintindihan natin ito para makita natin kung paano natin ito matutugunan at malalampasan. Una sa listahan natin, at marahil ito ang pinaka-halata, ay ang pagkahumaling sa mga produktong banyaga at pagmamaliit sa sariling atin. Alam n'yo 'yan, 'di ba? Madalas, kapag nag-shopping tayo, mas napapansin natin yung mga damit na may tatak na American o European. Kahit na halos parehas lang ang kalidad at disenyo ng damit na gawa ng Pilipino, mas feel natin na 'sosyal' o 'classy' kapag imported. Halimbawa nito ay ang mga damit, sapatos, at kahit accessories. Meron tayong mga local brands na may magagandang produkto, pero dahil hindi sila 'foreign,' parang hindi sila nabibigyan ng parehong level ng respeto o paghanga. Pati sa pagkain, minsan ganun din. Mas pinipili pa natin kumain sa mga foreign fast-food chains kaysa sa mga local eateries na nag-aalok ng authentic Filipino dishes. Ang masakit pa, kapag nagbebenta tayo ng sarili nating produkto sa ibang bansa, minsan mas mataas pa ang presyo at mas tinitingala 'yun doon kumpara dito sa Pilipinas. Ito yung tinatawag na "export quality" na kapag nasa Pilipinas, hindi agad tinatangkilik. Ang pagpapahalaga sa "Made in Italy" o "Made in USA" na mas mataas kaysa sa "Gawang Pinoy" ay isang malinaw na repleksyon ng pagtingin na ang lahat ng galing sa labas ay mas maganda. Ang ganitong mindset, guys, ay nakakasakit sa ating mga local entrepreneurs at artists. Nakakaubos ng tiwala sa sarili nating kakayahan na gumawa ng mga bagay na kasing ganda o mas maganda pa. Kung patuloy tayong ganito, paano aasenso ang sarili nating industriya? Ito yung kailangan nating pag-isipan nang malalim. Dapat nating bigyan ng importansya ang mga sarili nating likha at ipakita ang pagmamalaki sa kung ano ang atin.

Ikalawa, at ito ay konektado sa una, ay ang preferensya sa mga dayuhang media at kultura kaysa sa sariling atin. Guys, isipin n'yo 'to: gaano karaming oras ang ginugugol natin sa panonood ng K-dramas, Hollywood movies, o American TV series? Tapos, gaano karaming oras ang binibigay natin sa panonood ng mga pelikula at palabas na Pilipino? Madalas, mas nauuna pa sa atin ang mga balita tungkol sa buhay ng mga artista sa ibang bansa kaysa sa mga pangyayari dito sa Pilipinas, maliban na lang kung sobrang trending. Ang mga kanta ng K-pop idols o Western artists ay mas nauuso at mas kinakanta natin kaysa sa mga kantang Pilipino. Pati yung mga usong salita o slang, minsan galing pa sa ibang bansa. Habang hindi naman masama ang pagtangkilik sa mga dayuhang kultura, ang problema ay kapag nagiging mas panatiko tayo sa kanila kaysa sa sarili nating kultura. Mas alam natin ang kasaysayan ng mga banyaga kaysa sa sarili nating kasaysayan. Mas kinikilala natin ang mga bayani nila kaysa sa sarili nating mga bayani. Ito yung nagpapahina sa ating national identity. Kapag hindi natin pinapahalagahan at pinag-aaralan ang sarili nating kultura, literature, musika, at sining, parang unti-unti nating binubura ang sarili nating pagkakakilanlan. Paano natin maipapasa sa susunod na henerasyon ang pagmamalaki sa pagiging Pilipino kung tayo mismo ay hindi na gaanong interesado sa sarili nating kultura? Ito yung nakakalungkot na realidad na kailangan nating harapin. Ang pag-address dito ay nangangailangan ng conscious effort na hanapin at tangkilikin ang mga gawa ng ating mga kapwa Pilipino, na pag-aralan ang ating kasaysayan, at ipagmalaki ang ating sariling musika, pelikula, at panitikan.

At panghuli, guys, ang pagtingin na ang Ingles o iba pang dayuhang wika ay mas epektibo o mas mataas kaysa sa Filipino. Ito yung madalas nating napapansin sa mga professional settings, sa media, at minsan pati sa pang-araw-araw na usapan. Marami pa rin ang naniniwala na kapag mas magaling kang mag-Ingles, mas matalino ka, o mas may kakayahan kang umasenso. Kaya naman, kahit na ang Filipino ang ating pambansang wika, marami pa rin ang pilit na gumagamit ng Ingles kahit hindi naman kinakailangan, dahil iniisip nilang mas 'educated' o mas 'kagalang-galang' tingnan. Sa mga opisina, minsan mas pinipili ang mga aplikante na magaling mag-Ingles, kahit na ang trabaho naman ay hindi nangangailangan ng matalas na English communication skills. Sa paaralan, may mga magulang na mas gusto pa na Ingles ang gamitin na medium of instruction para daw mas maging competitive ang mga anak nila. Ito ay isang malaking pagkakamali. Ang pagiging bihasa sa isang wika ay hindi sukatan ng katalinuhan o kakayahan. Ang ating sariling wika, ang Filipino, ay mayaman at kaya nitong ipahayag ang lahat ng ating saloobin, ideya, at kaalaman. Ang pagmamataas sa ating wika ay pagmamataas din sa ating kultura at pagkakakilanlan. Kung patuloy nating iwawalang-bahala ang sarili nating wika at mas bibigyan ng halaga ang mga dayuhang wika, unti-unti nating binabawasan ang halaga ng ating sariling pagkatao bilang Pilipino. Mahalaga na maintindihan natin na ang pagiging bihasa sa wikang Filipino ay hindi hadlang sa pag-unlad, bagkus ay isang paraan upang mas maunawaan at maipagmalaki natin ang ating sariling kultura at pagkakakilanlan. Dapat nating ipagmalaki ang paggamit ng sarili nating wika at ipakita na ito ay kasing-halaga at kasing-ganda ng anumang dayuhang wika.